Tam bir il oldu.. Hele içimdesen.. hele gözlerin ve gülüşün ağılımda..
Ağılımdan bir an olsunda çıxmadılar.. Geceleri istiliyini hiss etdim..
Qaranlığımda sene sarılıb yatdım.. Seni içimde böyütdüm ve seni kimse
bilmedi.. Senin üçün güclü oldum.. Mendeki sen üçün, sevgimiz üçün.. Sen,
bu gün mene uzun zamandır olmadığın qeder yaxınken sene söylemek
istediyim bir neçe şey var....
Bezen esebileşirem, hirslenirem sene... Ağlayıram... Ne bu halımız
bizim deye? Ne bu yaşadığımız? Buna bir insan üreyi daha ne qeder
döze biler ki men dözüm? Hara qeder?..
Ağrı çekdim ve hele çekirem.. Neyin evezini ödeyirem deye
düşünürem bezen.. Belke de seninle yaşadığım xoşbextliyin evezi deyirem.. Bax
o zaman qebul edirem ağrımı.. Bax o zaman her şeye deyer deyirem
öz özüme.. Seninle olduğum her deqiqenin evezini ödemeye razıyam
deyirem..
Yene yağış yağır sevgilim.. 1 il evvel bu gün yağdığı kimi.. Ve yene
bizim mahnımız çalınır.. Tek ferq sen mehrum.. Senin istiliyin,
yanındayken hiss etdiyim xoşbextlik yox.. Hemişe deyirdim a "seni sensizde yaşayaram
deye".. Artıq yaşaya bilmirem sevgilim... Ve artıq bilirem ki yaşanacaq
bir şey de qalmadı.. Menim üçün tek çare seni unutmaq.. Ümidlerimi bir
kenara atmaq.. Seninle başladığım bu yola artıq sensiz davam etmek....
Bu gece son defe şekillerine baxıb ağlayıram.. Bu gece son defe adını
xatırlayıram, son defe seni sevdiyimi qışqırıram.. Bir daha seni görmemeye,
sevgini üreyime basdırmağa andlar edirem.. Tükenen ümidlerime son
nöqteni qoyuram..
Gedirem Meleyim...
FİKİRLERİNİZ...