Bu gün sene gelmişem . Bilirmisen men kimem?! Men senin arzun ve xeyalınam ! O xeyalın ki, fani dünyaya sığdıramadığım sevginle üreyim sonsuzluqlara doğru qanad çalırdı . Bilirmisen bu senden ayrı keçen zamanda içimde böyütdüyüm arzunun, hesretin, sebrin, ümüdün könlüme vurduğu ilme-ilme naxışıdır. Bu menim senden uzaq olan dünyamda seni sensiz doya doya yaşamağımdır. Hesretinin damla-damla yanaqlarımdan süzülmesidir..Sen menden geden de daha bele xeyallarım olmaz dememişdin. Çünkü sen o zaman çox zeif idin. Eslinde seni heç unutmaq istememişdim,heç ağlımdan bele keçirmemişdim . Ola biler men senin üreyinden,beyninden gede ve siline bilerdim ,amma sen heç menden getmedin ki. Sen xeyallar dünyasının en güclü qehremanı oldun.. Men seni izledim ,heyatında çox engelleri aşaraq zirveye çatdın. Bilirmisen bu engeleri aşanda men de senin yanında idim. O, yorulub çaresizce qaldığın anda küreyini dayadığın daş vardı ha ,bax o men idim! Sene daş kimi sert olmağı öyretdim o an! Sene yarpaqlarını salıb kölge eden söyüd vardı ha bax oda mendim.Saçlarını sığaladım ki qelbine bir dinclik gelsin. Yanan üreyine serinlik veren su vardı ee ,bax oda men idim ,isdedim ki qelbinin yanan ateşini men serin su kimi sepilim. Derdlerin seni büsbütün sardığı ve seni çıxılmaz duruma salanda o üreyin ki, derdleri demleyirdi ha , bax o zaman men içdim onu bal şerbet evezine ki ,sen içmeyesen acısını dadmayasan! Men senin qan kimi damarlarında, ruh kimi canında idim. Her düygülanıb sevgi gözleyende o sevda dolu hesretin men idim! Her yatağın buz soyuqluğunda üşüyende sene sarılıb yatanda men idim..
O qaranlıq yolara adımlayanda sen bilmeden sene işıqda salan men idim..
İndi men sene gelmişem bir insanın gülüşünde,bir insanın sevgi dolu baxışında ,bir körpenin tebessümünde sene gelmişem.
MEN SENİN XEYALIN OLARAQ GELDİM! QEBUL ET MENİ Kİ ,BU DEFE MEN KÜSÜB GETMEYİM! Çünkü menim de sende gerçekleşmeyime ehtiyacım var!!! Meni REALLAŞDIR!!