gerginilklerimiz bizi etrafdan uzaqlaşdırmışdı.Heyata küskün baxırdıq..ta ki,bir birimizi taniyana qeder. Bir birimizi ilk tanıyıb göresen nece olacaq deyerken xeberimiz de olmadan birde baxdıq ki ,çoxdan düz bu sevgi dolu dünyanın merkezine gelib çıxmışıq. Yanan eşq ateşinin lap ortasındaymışıq ki,xebeirimiz yoxdur. Artıq deyesen qebullenmekden başqa çaremiz yoxdur ki ,biz ele bir birimizi xilas etmeye gelmişik.Men sene öz adımdan deye bilerem ki,men senin dünyana seni üzmeye,incitmeye yeniden küsdürmeye gelmemişem. Men eslinde bu hayattan öyrendiyimi sandığım ,yaşadığım heyatdan artıq çox teccrübe qazandığım düşünürdüm ,amma sen mene bir heyat müellimi oldun. Meni yetişdirdin,menden men yaratdın .Meni o deyerli sözlerinle sanki yeniden hazırladın heyat mektebine.Meni güclü bir insan etdin.Mene döyüşmeyi öyretdin. Bezen sende mene qarşı sert oldun bu zamanlarda mende senden küsdüm ,amma sonra anladım ki bunların özüde bir ders imiş mene.Bütün bunlara göre sene teşekkür edirem.Sen bu qeder çetinliklerin içinde mene meni geri getirdiyin üçün teşekkür edirem.Bu qeder gözel düygünü mene yaşatdığın üçün teşekkür edirem. Yalnızca senden xahiş edirem ! Meni yeniden tekliye mehkum etme ve ellerimi heç buraxma . Bundan sonraki heyat yolumuzun belece birge olmasının ve davam etmesinde gel bir birimize kömek edek. İndi senden soruşuram menimle bir ömürü paylaşarsanmı?! Menim heyat ve sevgi müellimim olarmısan?!
Taleh Imrali.....

<< 1 [2]