Teklik olduqca qaranlıq bir anlayışdır. Çünki teklik insanın onu nece yaşadığına bağlıdır
Teklik bezen dinclikdir insan üçün, bezen keder. Bezen qorxudur, qorxduğudur, qaçdığıdır. Bezen insanın öz özünü axtarışıdır bütün heyatı boyunca.
Teklik öyreder insana bilmediklerini, başqa insana nece möhtac olduğunu, çünki insan ictimai bir varlıqdır ve istese de qopa bilmez diger insanlardan, möhtacdır onlara. Sebebi de sadedir, heyatı qiymetli eden şey onu bölüşe bilmekdir.
İnsan tek qalmaq istemez eslinde, çünki teklik narahat eder insanı, çünki insanın özünü yarım hiss etmesine sebeb olar . Ne xoşbextliyi tam olar, ne de kederi. Çünki bölüşe bilmez bunların heç birini ve bölüşe bilmeyince de heç bir şeyin menası qalmaz. Gözelliyi gözel eden onu bölüşe bildiyimiz keslerin olmasıdır.
Zamanla insan öz-özüne teslim olar tekliye, çünki tek çıxış yolu teklik kimi görüner. Belke başqalarından qaçdığı, qorxduğu ve ya onlardan bezdiyi üçün, belke de yalnız dinclik tapa bilmek üçün, ancaq sebeb ne olursa olsun bezen tekliyi seçer insan. Çünki, çox sevilmese de, her ne qeder insanlar tek qalmaq istemeseler de, bezen insanın tek sığınacağıdır teklik. Belke de bunun sebebi insanın tekken eslinde özünü tapmasıdır.İnsan tekliyindeki boşluğu özü ile doldurar. Ancaq yene de, tekliyin soyuq qolları her ne qeder ilkin ferahlıq verse de insana, zamanla bu ferahlığın yerini dondurucu bir soyuq alar.
Teklik bir sehraya benzer belke de. O ucsuz-bucaqsız qumlar senin üçün bir şey ifade etmeyen ve senin de onlar üçün bir şey ifade etmediyin insanlardır. Ancaq o sehrada bir yerlerde yaşıl bir vahe vardır ve o vahe insanın tekliyine son verecek olandır. Ancaq o vaheni tapmaq üçün evvel o sehranı aşmaq lazımdır, çünki sehra vaheni menalı edendir.
Teklik en böyük ağrını ise, güzgüye her baxdığında artıq öz üzünden başqa bir üz göre bilmeyeceyini bildiyinde, en çox sevdiyinin artıq olmadığını bile-bile yaşamaq mecburiyyetinde qaldığında verer insana. Çünki teklik insanın xoşbext olduğunda

[1] 2 >>