Eslinde seni yazmaq isdeyirem.....Her kelimemde ,her şerimde..Amma özüm özümü aldadıram..Senden qaçdığım üçün özümü aldadıram..Yox men onu düşünmürem onu yazmıram deye öz özüme telqin edirem..AMMA yazıram ,yazıram.....baxıram ki yene seni yazmışam.Senin soyuqluğu yazmışam,senin laqeyidliyı yazmışam.Meni incitdiyi yazmışam..Yox-yox yazmamışam eee,qelemimle senin barende söhbet etmişik..Sen dediyin kimi dedi-qodu etmişik.....Men senden küsdüyümü ona şikayet etmişem..O ise yene seni müdafiye edib mene ..Neden ?deye qelemimden soruşuram axı niye bele zalımdır bu dünya ?!Deyirem qelemime o ise yazır.. Bax gözelim bu heyatdır her cür üzü var ,gecesi var gündüzü var,sen sebr elemeliisen .Unutma ki insan hem daşdır,hem heykeltaraş..İnsan yaranıb ki,dünyanın her sınağından keçsin..Men dönüb qelemimden soruşuram :EY qelem o zaman neden bitmir bu sınaqlar,neden dinmır qanayan yaralar,neden sevinmir küskün ürekler.....Qelem baxır -baxır mene sonra sesiz bu kelmeni yazir:-Bu heyatdır bunun ferqli olacağını sene kimse ved elememisdir ki....
O zaman soruşuram qelemimden neden bele qeddar olur insanlar,neden onlar saf semimi duyğunu qoyub riyakara qaçırlar ki. neden ??Qelem deyir onları tanimasalar senin kimileri duymazlar axı...Onda men qelemime sarılıb yazıram ....
Heyat - bir öpüş qederdi.
Toxunur - aparır.
Sevgi - bir şeir qederdi.
Oxunur - aparır.
Ölüm - bir yuxu qederdi.
Pozulur - aparır.
Dünya - sonuna qederdi.
Yazılır - aparır.