İmam Eli(e) oğlu Hesene (e) buyurub:
“Uşaq ve yeniyetmelerin qelbi ekilmemiş münbit torpağa benzeyir.Ora her ne eksen,bitecek.Belece,men üreyin berkimezden ve ağlın başqa meselelere meşğul olmazdan qabaq senin terbiyenle meşğul oldum.”
Bir çox vaxt biz ele fikirleşirik ki,uşaq hele kiçik yaşlarındayken ona terbiye vermek,sıxışdırmaq düzgün deyil.Onu özbaşına buraxmaq lazımdır ki,tedricen neyin yaxşı ve neyin pis olduğunu özü derk etsin.Meselen,bezen uşaq heyetde ve yaxud etrafdakılardan müxtelif cür söyüş öyrenir.Ana bunun qarşısını almaq istedikde,ata müdaxile ederek deyir ki,hele o uşaqdır ve yaşı çoxaldıqca bu adetleri terk edecekdir.Amma uşaq böyüdükce bu söyüşler neinki azalmır,eksine daha da çoxalır.O,yaşa dolduqca esebileşdikde,istekleri yerine yetmedikde,öz valideynini bele söyecek.Beli,vaxtında verilmeyen terbiyenin axırı bele olur.Amma hele ilk günlerde valideynleri uşağa sade ve mehribanlıqla deseydiler ki, bu iş pisdir ve senin söyüş söymeni istemirik,belke de ele ilk günden bu hereketin qarşısını almaq olardı.
Beli uşağın qelbi münbit torpağa benzeyir.Siz ona ne qeder deseniz,hansı emeli qadağan etseniz, o bunun pis olduğunu sizin vasitenizle derk edib anlayacaqdır.O,sizi sevdiyi üçün ve sizi narahat etmek istemediyi üçün yaxşı olmayan emellerin daşını buraxacaqdır.Elbette, uşağın terbiyesinde müveffeq olmağın başqa bir yolu valideynin uşağa dediyinin özünün de emel etmesidir.Meselen eger valideyn uşaqdan söyüş söymemesini teleb edirse,o zaman özü de bu emeli qeti suretde terk etmelidir.Eyni zamanda yalan danışmamaq,ehde vefa etmek ve s.meselelerde valideyn övlada en yaxşı güzgüdür.Uşaqlar bizim her bir hereketimizi diqqetle izleyirler.Xüsusen de oğlan atası, qız ise anası kimi olmaq isteyir. Elbette,”uşağa hele kiçik yaşlarından terbiye vermek lazımdır”-dedikde onun derk ede bilmeyeceyi meseleleri ona öyretmeyi nezerde tutmuruq.Siz xırda ve sade meseleleri ona öyretmeyi nezerde tutulmur.Siz xırda ve sade meselelerde ona cuzi işarelerle,emeli

[1] 2 >>