ede bilse de, öz ailesi bu tehlüke ile üzleşende , onu xilas etmekde çetinlik çekirdi. Nece de asan imiş meslehet vermek.
Nece de asan görünürmüş münasibetler sözlerde. Nezeriyyeye göre her şey superdir. Ailenin dağılmağı üçün heç bir tutarlı esas yoxdur. Ama tecrübeye gelende her şey sıfırdır. Indi onun ailesi dağılır, heyat yoldaşını itirmek tehlükesi ile üz-üzedir. Ancaq heç ne ede bilmir. Indiye qeder dediyi mühazireler, keçirdiyi seanslar, oxuduğu kitablar –heç biri onun kömeyine çata bilmir.
Çinare derin sükut çöken otağında etrafına baxdı. Otaqda her şey sakitleşdirici terzde dizayn edilmişdi. Ağ rengli divarlar, ağ ve mavi tülden perdeler, beyaz mebel, mavi aksesuarlar, benövşeyi ve çehrayı rengli çiçeklerden ibaret otaq dibçekleri, otağın sağ küncündeki iri güzgü, sol küncündeki “Heç ne mümkünsüz deyil!” , “Hemişe heyata yeni sehifeden başlamaq olar!” , “Heç vaxt gec deyil!” sözleri yazılmış plakatlar...
Çinare indi anladı ki, eger insanın qelbinde sıxıntı varsa, ne interyer, ne dizayn, ne rengler, ne gözellikler –heç biri insanın gözüne görünmür! Dünyanın en gözel varlığı ile en çirkin varlığı arasında heç bir ferq olmur!
-Sefeh psixoloqlar!
Çinare qezeble güzgüdeki eksine baxdı. Güzgüdeki qadın da ona qezeble baxırdı.
-Biz ayrılırıq! –Çinare dedi.
-Sebeb? –güzgüdeki qadın soruşdu.
Çinare bir anlıq susdu.
-Sebeb yoxdur. O, sadece artıq menle bir yerde yaşamaq istemir.
-Bes sen?
-Hisslerime emin deyilem. bilirem ki, eger insan getmek isteyirse, onu saxlamaq olmaz. ve o, getmek isteyir...
-Niye? heyatında başqa birisi var?
-Bilmirem...Yeqin ki yox. Men onu yaxşı tanıyıram. O, sadece özü ile tek qalmaq isteyir. Evveler de bele hallar olurdu. O, özüne qapanırdı, saatlarla otağından çıxmırdı, menimle danışmırdı. Ama bu tez de keçib gedirdi. Ama bu defe...
Çinare bir anlıq susdu. 3 gün bundan evvel onunla etdiyi söhbeti xatırladı:

-Bir müddet ayrı qalsaq yaxşıdır...
Çinare “ Ne qeder müddet?” deye soruşmadı. Bilirdi ki, bu sual onu

<< 1 [2] 3 4 ... 13 >>