alırdı. Sözlerinin qızını nece yaralayacağını bilse de,içindeki qezebinin ölümcül zeherinden bacardıqca istifade edirdi: -O, getdi. Çetin ki bir de gelsin! Çetin! Bu da senin ebedi Sevgin!
Çinare get-gede yere çökürdü. Zahiren ayaq üste dimdik dayansa da, daxilen yere çökmüşdü. Bir anlıq Nurlanın gülen gözleri gözlerinin önüne geldi. Qelbinde zerre qeder nifret daşımayan ilahi mesumluğa malik gözleri...Çinare de qeyri-ixtiyari gülümsedi...
Yazıq insanlar! Kaş heyatlarında birce defe de olsa bileydiler ki ne olan şeydir Sevgi!
-Bilirsen Sevgi nedir?-Çinare sakit sesle dedi. –Sevgi o, yanında olmasa da, onu yanında hiss etmeyindir. Men indi yanımda olmayan adamı müdafie etmirem. men üreyimdeki insanı müdafie edirem. menim üreyimi Sevgi ile dolduran ve orada zerre qeder de olsa, nifrete yer buraxmayan insanın...Siz heç vaxt bilmeyeceksiniz bu ne demekdir!

***
“ Sen geleceksen, ele deyilmi? Sen geleceksen ve biz bize ve Sevgiye inanmayan her kese sübut edeceyik ki, Ebedi Sevgi var! Yox, inanmırlar, qoy inanmasınlar. Onlara neyise sübut etmek mecburiyyetinde deyilem. Sadece gel. Mene göre. Axı men yaşamalıyam. Men yaşamaq üçün nefes almalıyam. Nefes almaq üçün mene oksigen lazımdır. Ve burada –sensiz, oksigensiz yaşaya bilmirem. boğuluram. Sevgiye inamını itirmiş insanların qelbleri ancaq karbon buraxır havaya. Burada oksigen çatışmır. Burada sen çatışmırsan. Sen geleceksen, ele deyilmi?”

Saat 06: 45. hava hele açılmayıb. Çinare pencerenin önünde, ona pay düşen şeherin bir hissesine baxır. Tek-tük maşınlar keçib gedir. Kimse yeyin addımlarla harasa telesir. Meyve -terevez satılan mağazanın önünde süd mehsulları getiren maşın dayanıb. Maşından orta yaşlı bir kişi düşdü ve maşındakı mehsulları mağazaya daşımağa başladı.

Saat: 7:00. bu artıq neçenci gündür ki, Çinare seheri diri gözlerle açır. O, artıq normal yuxu yatmır. Yuxusuzluqdan en çox eziyyet çeken gözleridir. Onlar şişib ve qıpıqırmızıdır.

Saat 8:00. Çinare işe getmelidir.

Saat: 8:05. O,

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 13 >>