“qehremanını” gözledin. Qehremanından evvel de, sonra da ona sadiq qaldın. Bes o, ne etdi? Seni atdı! Getdi! Heç ne olmamış kimi!
-O, sadece...
-Besdir, sen Allah! Onu müdafie etme! Besdir, özünü aldatdın! Sen namuslu oldun. Ve buna göre de ne mükafat aldın? Terk edilmek!
-İnsan namusunu kimese göre saxlamır. Özüne göre saxlayır. Meselen, senin anan! Atan onu atıb getdi. Ama o, atandan sonra heç bir kişiye yaxın durmadı ve sizi böyütdü. Demeli, insan namusunu kimese göre saxlamır. Kim deyir ki, namuslu insan mükafat almalıdır ve ya namuslu qadın daha yaxşı heyat yaşamalıdır? Her şey beyinden ve ordakı düşünceden asılıdır. Men namusumu mükafat alacağıma göre saxlamıram. Men seni de ittiham etmirem ve senin düşüncelerine ve heyat terzine hörmetle yanaşıram. Ama heç vaxt heyata öz dar pencerenden baxma! Men Nurlanı hemişe sevmişem. onu tanımamışdan evvel de sevmişem, sonra da sevmişem. ve hemişe de sevecem. men hemişe möcüzlere ve Sevgiye inanırdım ve inanacam. Men hemişe namusumu qorumuşam ve qoruyacam da!
-Men seni heç vaxt başa düşmedim ve düşmeyecem de!
Çinare güldü. Nurlanın sözlerini xatırladı. Aytekin semaya qırmızı şüşeden baxanlardan idi...
***
“Bilirsen, seni niye sevirem? Çünki senin qelbinde nifret yoxdur. Heç kime qarşı kin ve nifret beslemirsen. sen indiye qeder tanıdığım, gördüyüm, danışdığım insanlardan ferqlenirsen. İnsanlar daxillerinde gizli nifret besleyirler, çünki heç kim heç kimi başa düşmek istemir. Insanlar isteyir ki, hamı onların doğruları ile yaşasın, hereket etsin. Anlaşılmazlıq qezebe, daha sonra ise nifrete çevrilir. Ve insanlar asanlıqla nifret edirler. Sense bele deyildin. Düzdür, sen de cemiyyetdeki nöqsanlara, çatışmazlıqlara qarşı qezebli olurdun. En çox da insanların cahilliyi ve medeniyyetsizliyi seni qezeblendirirdi. Ama nifret etmirdin. “Yazıq neylesin? Yeqin ele mühitde böyüyüb ki, orada heç medeniyyet yan keçmeyib bele. Ne bilmek olar, belke men de hemin mühitde böyüseydim, ondan da beter olardım” deyirdin. Ve senin

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 17 >>