birinde idi. Aysel adı altında yaşayırdı. Artıq Çinare yox idi. O, Türkiyede idi ve telefon nömresine zeng çatmırdı. Ayselin ise teze nömresi vardı ve bu rayonda onu çox sevirdiler. Çinare yeniden doğulmuşdu: burda Aysel adı ile. Ve Ayselin heyatında her şey sıfırdan başlamışdı. Birce şey deyişmemişdi: Aysel de Çinare kimi, Nurlanı sevirdi. Yeni adla, yeni mühitde, ama ebedi deyişmez qalan Sevgi ile...

“Menim Nurlanım...İndi bilmirem haradasan, necesen, ne edirsen. ama her gün senin yaxşı ve xöşbext olmağın üçün Allaha dua edirem. mence, sevmek üçün zaman ve mekan yaxınlığı önemli deyil. Menim indi senden heç xeberim yoxdur. Ama men seni hele de çox sevirem. senden uzaq, eyni zamanda sene en yaxın olan men...Men getmeliydim, Nurlan. Sene yaxınlaşdıqca sevgimi itirmekdense, senden uzaqlaşıb
sevgimi qorumalı idim. Men hele de seni evvelki tek seven sefeh, ulduzlara baxıb seni xeyal eden o balaca qızam. Sene olan sevgim günü günden artır. Bilmirem bu ne demekdir. Ama bir şeye eminem ki, men bu sevgiyle ömrümün sonuna kimi yaşaya bilerem. Allahın ve senin Sevgin ile. Sen hemişe deyirdin ki, insan temennasız sevmelidir. Men o zaman tam anlamırdım ki, sen neyi nezerde tutursan. Çünki insan ona göre sevir ki, o sevende insanda bezi xoş duyğular ve rahatlıq yaradan hormonlar ifraz olunur. Ona göre sevir ki, sevende özünü özel hiss edir. Demeli, burada temenna var. Insan kimise ona göre sevir ki, hemin hissler onun özüne xoşdur. Ama yene de sen haqlı çıxdın. Sen meni atdın. Sebeb getirmeden bele, çıxıb getdin. Ama men sene nifret etmek evezine, seni daha da çox sevirem. çünki Sevgini gören bir insan istese bele, nifret ede bilmir. Sevginin qarşısında nifret ele cılızdır ki...
Menim sevimli qehremanım...Herden seni ele yaxınımda hiss edirem ki...El uzatsam, sene çatacaqmışam kimi...Sen hemişe deyirdin: Ürek bağları bu heyatda her şeyden möhkemdir. Sen indi menim yanımda deyilsen. sene toxuna bilmirem. gözlerine baxıb, seni qucaqlaya bilmirem. ama seni hiss edirem.

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 26 >>