ki...Tebieti ele möhteşemdir ki...Düzdür, işim teleb edir ki, heç de xoş olmayan hadiselere -aile davalarına, qırğınlara, göz yaşlarına şahid olum. Ama men möhkem olmalıyam. Insanlara kömek etmeliyem. onlara Sevginin var olduğunu sübut etmeliyem. onları inandırmalıyam. Müsbet neticeler var artıq. Ve her müsbet netice menim gücümü daha da artırır. Herden düşünürem, sen olmasaydın men neyleyerdim? Nece deyişe bilerdim? Nece Sevgini göre bilerdim? Sen meni deyişdin. Sen meni adi, her şeyden küsen, erköyün qızdan müdrik,, ağıllı, sebrli, düzgün netice çıxara bilen birine çevirdin. Sen mene Sevgini gösterdin. Ve indi men de insanlara Sevgini gösterirem. axı Sevgi birden bire qazanılmır. Insanlardan insanlara ötürülür...
Men yaxşıyam. Ve seni sevirem. bilmirem indi neyleyirsen. ama qoy sevgim seni pis şeylerden qorusun. Qoy gözlerin hemişe gülsün. Eger senin gözlerin gülürse, demeli menimkiler de gülür. Eger sene yaxşıdırsa, demeli, mene de yaxşıdır. Herdenbir yuxuma gelib, meni qucaqlasan besimdir. Sen özü.....

Çinare bir anlıq qelemini saxladı ve yoxuşla birisinin onun heyetine teref çıxdığını gördü. Qeyri-ixtiyari baxışlarını hemin siluete zilledi. ve qelemi elinden yere düşdü...Bir andaca bedeninden isti cereyan keçdiyini hiss etdi. Iflic olmuş bedeninde ancaq gözleri hereket edirdi.
Bu hiss. Hemin bu hiss. Onu nece adlandıraq? Tutaq ki, sen gözlemediyin anda ve gözlemediyin mekanda en çox görmek istediyin, ama ne vaxtsa göreceyine inanmadığın birini görürsen. qefilden. qarşında. Bu hissi nece adlandıraq? Şok? Yox, bu tam ifade etmir. Heyecan? Yox! Sevinc? Yox! Qezeb? Yox! Bu hissin heç bir adı yoxdur. Çünki ele hissler var ki, onlara ad tapmaq mümkünsüzdür. Indi Çinare de hemin adsız hisslerin içinde idi. Aysel derhal Çinareye çevrildi.
Ona doğru bir siluet yaxınlaşırdı. Ve bu Nurlan idi. Çinare qeyri-ixtiyari ayağa qalxdı. Eteyine qoyduğu defterçe de yere düşdü. Çinare sinesinin sol terefindeki atılıb-düşmeni hiss edirdi. Içindeki balaca qız sevincden

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 >>