keçirdi. Durmadan qışqırır, ağlayır, nese yazır, sonra onları cırır, qaba atır ve yandırırdı. Onunla birge dinlediyi mp3 diskleri qırır, DVD leri sındırır, kitabları zibil qabına atırdı. Ona aid, onu xatırladan eşyaları mehv etmekle sanki qisas alırdı ya da içindeki ezabı azaltmaq isteyirdi. ağlayır, durmadan ağlayır, sonra sakitleşir, daha sonra yene ağlayırdı...
Çinare dünen axşamı yuxu kimi xatırladı ve ne vaxt, nece yuxuya getdiyini xatırlamadı. Adeten göz yaşları ile biten geceler özü ile ümidsiz ve geceden heç ferqlenmeyen sabahlar getirir. Ama Çinarenin üzünde tebessüm vardı. Yataqdan qalxdı. Pencereye yaxınlaşdı ve semaya baxdı. Gülümsedi:
-Çox sağ ol Allahım –dedi pıçıltıyla.
Teşekkür etdi. Çünki Allah onun yuxusuna şehzadesini göndermişdi. Nurani siması, mesum çöhresi ve mülayim baxışları olan bir şehzade. Çinare yuxusunu xatırladı: O, sakitce dayanmış, ona baxırdı. Üzünde tebessüm vardı. Çinareye gülümseyirdi. ve birden onu qucaqladı...

“Bağışla meni, Nurlan. Men acizlik ve gücsüzlük gösterdim. Men güclü olmalıyam. Sen qayıdanda meni evvelki kimi güclü görmelisen. men Sevgi uğrunda mübarize aparmalıyam. Axı Sevgi uğrunda mübarize aparmağı sen mene öyretmişdin. Men ayaqüste, dimdik dayanmalıyam. Axı sen zeifliyi ve iradesizliyi sevmirsen. men güclü olacam, Nurlan. Sen gelende meni evveliki kimi güclü göresen deye. Yavaş –yavaş güclü olmağı öyrenirem, Nurlan. Sevgi güclüdür. O, her şeye qalib gele biler. Sen indi yoxsan yanımda. Ama sevgin qelbimdedir. Ve esas olan da budur. Bağışla, dünen senin sevdiyin diskleri, kitabları atdım. Bağışla, bu ani isterika idi. Söz, bu gün gedib, onlardan yenisini alacam. Men mübarize aparacam, Nurlan. Ne qeder çetin olsa da, men özüm özümle mübarize aparacam. Sevgi namine! Senin üçün! Sonda Sevgi qalib gelecek. Buna eminem ve inanıram. Sen qayıdanda senin boynuna sarılacam. Kenara qoyacam bütün inciklikleri, qeruru. Seni nece çox sevdiyimi deyecem. seni bir de
buraxmayacam. Seni qucaqlayacam, berk-berk

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 26 >>