Qoca coban surusunu otarmaq ucun yaylaga cixanda tepenin yanindaki alma agacinin altinda dincelerdi. Her gun agacdan alma payini isteyer, bir az kecmiw agacdan gozel bir alma duwerdi. Coban sedef destekli bicagi ile almani dilimleyib yeyer, sonra da babasindan qalan Qurani oxumaga bawlayardi. Coban bu agaci 20 il evvel ekmiwdi. O, boyuk guyumdeki su ile destemaz alar, sonra da qalan su ile agacini sulayardi. Agacin kokleri belke de bu sulardan guc almiw, qisa bir vaxta bar vermeye bawlamiwdi. Coban o vaxtlar genc idi. Elini uzadan kimi istediyi almani derirdi. Ancaq aradan iller kecmiw, cobanin beli bukulmuwdu. Agac ise boy atib ucalmiwdi... Coban onu balasi kimi ezizleyerdi. Her defe agaci oxwayar, gonder bu gunki qismetimi deyerdi. Agacdan bir alma duwerdi. Kendliler uzaqdan bu menzereni gorub heyret eder, qoca cobanin keramet sahibi oldugunu soyleyerdiler. Bir gun yene coban namazini qilib bir az dincelenden sonra almasini istedi. Ancaq budaqlar dolu olsa da alma duwmedi. Coban bir de dillendi. Yene alma duwmedi. Bir de...
Cobanin gozleri yawardi, goz yawlari ag saqqalini islada-islada agacin altindan uzaqlawdi. Agac ilk defe idi ki, onun sozunu ewitmirdi. Yawli cobanin beli hemiwekinden daha cox bukulmuwdu. Ayaqlarinda taqet qalmamiwdi. Qoyunlarini yigib kende teref gedende, mescidin minarelerinden qalxan azan sesi sanki onu yuxudan oyatdi. Coban ele bil tezeden dogulmuwdu. Uwaq kimi sevinirdi... Tez agacin yanina qacdi ve ona sarilib aglaya-aglaya "Canim-gozum, sen bu qoca cobani bagiwla. Axi niye evvelceden demedin bu gun Ramazanin ilk gunu oldugunu?"