tekbaşına yuxuya getmeye üstünlük verdiyinden, valideynlerin kömeyine ehtiyac duymur. Onları tek yatmağa öyretmeye ehtiyac duyulmur, onlar özleri bu yolu seçir.

Bezi uşaqlar ise yatağında tek buraxıldıqda ciddi ve keskin etirazda bulunur. Bele etiraz halları uşağın yorğun çağlarında daha keskin olur. Bu özellik iradeli ve inadkar uşaqlara mexsusdur. Bu uşaqların etiraz müddeti daha uzun olur. Qeyd edim ki, bu xarakter uşaqlarda menfi xüsusiyyet deyildir.

Valideynlik duyğusu

Uşağı tekbaşına yatmağa öyrederken en çetin iş valideynlik duyğusuna qalib gelmekdir. Bele ki, valideynlerin sevimli körpesi ağlayarken, ata-ananın onu kenardan dinlemesi ve ağlamasının, qışqırmasının şahidi olması asan deyil. Valideynler ister-istemez körpeni ovundurmaq, sakitleşdirmek ve qucağına almaq isteyecek. Ata-ana qayğısını duyan uşaq sakitleşib yuxuya gedecek. Ata-ana bununla sadece öz övladına münasibetde doğal ve instinkt hisselerini ifade ederek, eyni zamanda diqqetli ve yaxşı valideyn olduğunu sergilendirmiş olur. Valideynlerin bu hereketi uşağın gece yuxusundan tez-tez ayılmasına ve her defe yeniden yuxuya getmek üçün valideynleri kömeye çağırması ile neticelenir.

Qeyd edim ki, bu valideyn ve uşaq terefinden yol verilen her hansı bir sehv hereket deyil, sadece instinkt ve doğal duyğuların ifadesi neticesinde ortaya çıxan bir işdir. Bu o demekdir ki, bizim ehtiyacımız ve duyğularımız heç de hemişe medeniyyetimiz ve yeni heyat terzimizle üst-üste düşmür. İnstinkt duyğular anadangelme olduğu üçün deyişmez qalır ve çağdaş toplumun modern heyatı ve ehtiyacı ile ayaqlaşa bilmir. Valideynlik duyğusuna teslim olaraq, uşağın ağlamasına dözmeyenler, yalnız bu meqamda, yeni körpelerini tek yuxuya getmeyi öyredende sehve yuvarlanmış olurlar. Terefimizden yol verilen bu sehvi pervanenin şamın başına fırlanmasına bezetmek olar, bele ki, işığa sevgi besleyen ve ona doğru can atan pervane de eslinde sehv edir ve yandırıcı odla, alovla qarşılaşır.

Nigarançılıq, rahatsızlıq ve

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 16 >>