Günlerin bir günü Şeytanın yolu bir kende düşür. Ehvalı yaxşı olan şeytan küreyini bir ağaca söykeyir ve buzağısı payaya bağlı olan ineyi sağan genc bir qadını uzaqdan izleyir. Şeytan qadını diqqetle izledikden sonra yerinden qalxıb taxtaya bağlı buzovun ipini bir az açır. Buzov kenardan anasının südünün sağılmasını ac qarnına izlemeye daha çox döze bilmir ve çırpınaraq boyundakı ip tamamen açır. Qaçaraq anasını emmeye gelen buzov süd qabını aşırdır.Sağdığı südün mehv olduğunu gören genc qadın esebleşerek eline götürdüyü odunla buzova vurur. Buzovun yere uzandığını gören İnek qezeblenerek qadına bir tepik vuraraq öldürür. Baş veren hadisenin yaxınlığından keçen qadının qayınatası, ineyin gelinini öldürdüyünü görüb ineyi tüfengle vurur. Silah sesini eşiden er, arvadını yerde ölü olaraq uzandığını görüb, atasını tüfengle görünce silahla atasını öldürür. Qısa bir müddet sonra heqiqeti öyrenen genc adam, bu qeder ağrıya döze bilmir ve intihar edir. Bütün bu hadiseleri kenardan izleyen Şeytan: «Bu felaketi de menim boynuma qoyarlar. Buzovun ipini azca açmaqdan başqa men ne etdimki» deyir.