Temiz ve gozel qelbli tenha yawayan bir adam varmiw. Bir gun o bir barama tapar. Baramanin icinde kicik bir tirtil varmiw. Adam bu tirtili cox sever onunla butun tekliyini, butun sevgisini paylawar. Vaxt kecer, tirtil boyuyer, gozel bir kepeneye cevriler. Adam kepeneye heyran olar ve buraxa bilmez onu hec cur. Eslinde kepeneyin aglinda daglar, yawilliqlar, cicekler vardi, amma hec cur qiya bilmez adama ve sevgisine tek buraxa bilmez onu. Uc gunluk omrunu sevildiyi ve sevdiyi yerde kecirmeye hazirdir. Amma adam biler ki, sevmek bezen imtina ede bilmekdir... Kepeneyine son defe baxar ve onu yollayar azadligina, collerine, ciceklerine dogru. Kepenek xowbext olmasina xowbext olar, amma hec bir gul, hec bir cicek yarpagi, hec bir cemenlik adamin ovcunun istiliyini xatirlatmaz. Aglinda o adam, o cicek senin, bu cicek menim saatlarca gezer. Adam kepeneye olan sevdasindan baxib dayanar bowluguna. Kepenekse hele qonulacaq isti bir ovuc axtarmaqdadir... Amma kepenek ne qeder axtarsa da bu isti ovucu tapa bilmez... Pewman olar, geri donmeye qerar verer. Sahibinin yanina geler. Sahibi onu gorcek ovcunu acar, yeniden isti elleri ile sevgisi ile kepeneyini isider. Lakin birden gozleri dolar. Artiq qisa omurlu kepenek gozlerini ebedi yummuwdu. Yummuwdu amma sevdiyinin isti ovucunda, xowbext...

Dogrudan da bezen imtina ede bilmekdir-Sevgi. Bu sevgi ucun bir imtahandir. Esl sevgi mutleq size geri donecekdir. Cunki insan sevginin deyerini sevdiyini itirdiyinde anlayar. Ne olur olsun hec vaxt sevdiyinizden, sevginizden vaz kecmeyin!