Akif ile Eli bir-birini cox seven iki semimi dost idi. Bir-birilerini canlari qeder sevirdiler. Hami onlarin bu dostluguna qibte edirdi.
Onlar hemcinin oz aralarinda ehd de baglamiwdilar. Akif bu ehde "Xeyirxahliq muqavilesi" deyirdi. "Xeyirxah" insani daima xeyire cagiran, qardawinda gorduyu eyibleri sirf ALLAH rizasi ucun uzune deyen ve bu qusurlari duzeltmesi ucun ona komek eden "yoldaw" menasinda idi.
Onlara gore, her insanin bir xeyirxahi olmalidir ki, qusurlarinu duzelde bilsin. Cunki insana heqiqeti xatirladan ve hemiwe xeyre, gozelliye devet eden bir xeyrixahin olmasi onun duz yolda olmasina destekdir. Bu meqsedle Akif bir gun dostu Eliye bele dedi:
-Seninle bir muqavile imzalamaq isteyirem.
-Xeyir ola, ne muqavile?
-Mende gorduyun her noqsan ve sehvi uzume demek ucun sene selahiyyet verirem.
-Bunu ancaq bir wertle qebul ederem. Sende mende gorduyun eyibleri deyeceksen.
-Yaxwi, oldu.
Belece her iki yoldaw oz aralarinda bir xeyirxahliq muqavilesi imzaladilar. Onlar artiq bir-birinin xeyirxahi idiler.
Aradan iller otdu. Oten iller bu iki semimi dostun semimiyyetine hec xelel getirmemiwdi. Ancaq o il her ikisini de kederlendiren bir hadise oldu. Akif iw ucun bawqa bir wehere getmeli idi. Bir-birilerine teselli vererek tez-tez goruweceklerine soz verdiler. Cunki bu dostluq ebediyyete qeder davam edecekdi.
Artiq onlar bawqa-bawqa weherlerde yawayirdilar. Aradan bir ay kecmiwdi. Eli dostu Akife baw cekmek istedi, cunki onun ucun cox darixmiwdi. Onun adi gelende burnunun ucu goyneyirdi. Artiq sebir etmek istemirdi. Buna gorede yola duwdu.
Yolda gedende qeyri-adi bir adama rast geldi. O, yolun kenarinda oturmuwdu, sanki Eliye nese demek isteyirdi. Eli ona yaxwinlawib SALAM verdi ve taniw oldu. Eslinde ise o, insan suretinde bir Melek idi. Eli ise butun bunlardan xebersiz idi. Melek soruwdu:
-Hara gedirsen, oglum?
-Dostuma baw cekmeye gedirem.
-Yeqin ki, yoldawin sene boyuk bir yaxwiliq edib. Sende ona minnetdarliq etmeye gedirsen.
-Xeyr! Ona

[1] 2 >>