buradan çıxa bilmerem. Men ölümden qorxmuram - artıq xeyli müddetdir o menim başım üzerinde fırlanır. Etrafda yol boyunca insanlar qırılır, sehhetim de evvelki deyil. 5-6 ay kifayet ederdi ki, kiçik bir istisna ile, bezen hetta istisnasız olaraq bütün insanlara nifret edesen. Her gün gah söyüşlerle, gah da deyenek ve tepiklerle tehqir olunduğun bir atmosferde insanlığını qoruyub saxlamaq ağlasığmaz sey teleb edir”.



BURADAN ÇIXIŞ YOXDUR



“Bura meşhur 20-ci blokdur - ölüm bloku. Dustaqların arxasınca bağlanan qapılardan hele heç kim çıxıb esirlikden qurtara bilmeyib. Buradan yalnız cesedleri çıxarırlar”. Faşistlerin Mauthauzen esir düşergesi haqqında kitabdan.

5-ci korpusa düşmüş keçmiş “smertnik”lerden biri artıq nisbeten sakit vaxtlarında o korpusa gelişini heyatının “en facieli, hüznlü, kederli ve üzücü” günü kimi xatırlayır. Mehkeme prosesinin sonuncu gününde mehbus eneneye uyğun olaraq sade, en zeruri şeylerini - isti corab, alt paltarı, gigyena vasiteleri, melefe, yataq destini ve s. polietilen pakete yığdı. Adeten, mehkemenin hökmünden sonra mehkumlar artıq evvelki kameraya qaytarılmırlar. “Zek” “osujdyonka”ya - koloniya ve ya türmeye gönderilmesini gözleyen mehkumlar üçün nezerde tutulan 3-cü korpusa köçürüleceyine ümid edirdi. Amma en qorxunc variant baş verdi - mehkeme ölüm hökmü çıxardı. “Ölüm cezasına” sözlerinden sonra konvoy emekdaşları (mehkimların daşınması zamanı onları müşayiet eden edliyye personalı - M.T.) teatral maneralarla onun qollarını burub arxa terefden qandalladılar. Bundan sonra kameradan kenarda istenilen yerdeyişme zamanı bu qandallar onun daimi yol yoldaşı olacaq. Özünün “qeyri-adi” olduğunu “smertnik” artıq mehkemeden sonra “avtozak”a ve ya mehbusların daşınması üçün nezerde tutulan ve el arasında “voronok” adlanan avtomaşına oturan kimi hiss etdi. Mehkeme zalında vurulmuş qandalları açmadan onu ”otstoynik”e mindirdiler. Avromaşının köhne penceresiz telefon budkasına benzeyen arakesmeli bölmesini mehbuslar

<< 1 2 [3] 4 5 >>