Hicretin onuncu ilinde Hezret Peyğember hecc emellerini yerine yetirmek üçün Mekkeye üz tutdu. Hezret Peyğemberi müşayiet eden adamların sayı haqqında müxtelif reqemler gösterilmişdir. Amma qeti şekilde demek olar ki, bu seferde hezreti bir neçe minden çox müselman müşayiet edirdi. «Heccetul-vida» adı ile meşhur olan bu hecc merasiminde Peyğemberle gelmiş xeyli müselman iştirak edirdi. Hezret Peyğember hecc emellerini başa vurub Medineye qayıdarken zil-heccenin on sekkizinci günü Qedir-Xum adlanan menteqede dayandı. Çünki ona çox mühüm bir vehy nazil olmuşdu. Bu vehy bütün xalqa elan edilmeli idi. Hezret Peyğember Allah-taalanın emri ile Elinin (e) vilayet ve xilafetini xalqa bildirmeli idi. Ayede buyurulurdu: «Ya Peyğember, Rebbin terefinden sene nazil olanı xalqa çatdır. Eger bunu etmesen, Allahın risaletini yerine yetirmemiş olarsan. Allah seni insanların şerinden qoruyacaq».
Hezret Peyğember (s) gösteriş verdi ki, bütün hacılar bir yere toplansınlar. Qabaqda gedenler dayandı ve arxada gedenlerin gelib çatmasını gözledi. Axı ne baş vermişdi?
Hamı bir-birinden ne baş verdiyi barede soruşurdu. Gören hezret Peyğember (s) hacıları bu üzücü istinin altında ne üçün saxlamışdı? Yer o qeder isti ve yandırıcı idi ki, bezileri ayaqlarını, eteklerine bükmüş, develerin kölgesinde oturmuşdular. Nehayet, intizar başa çatdı. Hacılar bir yere toplandıqdan sonra hezret Peyğember gösteriş verdi ki, minber düzeldilsin. Hezret hamının onu göre bileceyi ve sesini eşide bileceyi minbere çıxdı. Elini (e) ise öz sağ terefinde dayandırmışdı. Hezret xütbe oxuyub Quran ve itreti haqqında tövsiye verdikden sonra buyurdu: «Meger möminlerin işinde men onların özlerinden daha ireli deyilemmi?» Erz etdiler: «Beli». Hezret buyurdu: «Men her kesin mövlasıyamsa, Eli (e) de onun mövlasıdır. Perverdigara, onun dostunu dost tut, düşmenini düşmen. Ona yardım gösterene yardım et, onu tenha buraxanı alçalt». Sonra hezret gösteriş verdi ki, müselmanlar deste-deste Peyğemberin xeymesi ile üzbeüz

[1] 2 3 4 >>