xeymeye daxil olub, Elini (e) canişinlik meqamına göre tebrik etsinler. Onu birinci tebrik eden Ömer ibn Xettab oldu. Ömer erz etdi: «Beh-beh, ey Eli, sen bu gün artıq menim ve her bir kişi ve qadının emirisen. Belece, hezret Peyğember (s) Elini (e) öz canişini teyin etdi ve gösteriş verdi ki, bunu eşidenler eşitmeyenlere çatdırsınlar.
Hezret Peyğember (s) Hessanın şerini dinleyib buyurdu: «Ey Hessan, ne qeder ki, dilinle bize yardımçısan, daim ruhul-qüds terefinden tesdiqlenmişsen».
Bu xeberin sübutu firqeler üçün o qeder aydındır ki, kimse üçün inkar ve şübhe yeri qalmamışdır. Çünki sünni tarixçileri ve tefsirçileri öz kitablarında azca ferqle bu barede melumat vermişler. Onlar da tebliğ ayesinin zil-hiccenin on sekkizinci günü Qedir-Xumda Eli haqqında nazil olmasını tesdiqleyirler. Hezretin (s) «Men kimin mövlasıyamsa, Eli de onun mövlasıdır» buyuruğu sünni menbelerinde neql olunmuşdur. Amma «Mövla» kelmesi müxtelif menalara malik olduğundan bezi sünni alimleri hedisde mövla kelmesinin dost me’nasında işlendiyini bildirmişler. Onlar uyğun hedisi «men kimin dostuyamsa Eli (e) de onun dostudur» menasında qebul edirler. Bu me’nanı ibn Sebbağ Maliki de öz «füsulul-muhimme» kitabında beyan etmişdir. Teessüb sebebinden heqiqeti göre bilmeyenlere cavab olaraq «mövla» kelmesinin müxtelif menalarını nezerden keçireceyik. «Mövla» sözünün aşağıdakı menaları vardır: İxtiyar sahibi, bende, azad olmuş, azad eden, qonşu, hempeyman, hemand, şerik, yezne, qonşu, nemetyetiren, dost, yardımçı. Bu menalardan bezileri Qurani-Kerimde de işledilmişdir. «Duxan» suresinde «mövla» sözü «qohum» menasını bildirir: «Mehemmed» suresinde ise «mövla» «dost» menasında işledilmişdir. Bu söz «Nisa» suresinde «hempeyman», «Ehzab» suresinde «azad etmiş» menalarını bildirir.
Amma bu menalardan bezilerini hezret Peyğembere (s) aid etmek olmaz. Çünki hezret kimsenin qulu ve hemandı olmamışdır. Ehemiyyetli olmayan bir mövzuya göre hezret Peyğemberin (s) insanları qaynar sehrada bir yere toplayıb

<< 1 [2] 3 4 >>