getdim. Yağan şiddetli yağışı gösterek ona söylemeye başladım:
- Qoy bu yağan yağı şahidimiz olsun, qoy bu yağışı yağdıran Allah şahidimiz olsun, qoy bu yağışdan qorunmaq üçün ağacların arasındakı gizlenen quşlar şahidimiz olsun, qoy bu buludlar… toraqlar, ağaclar şahidimiz olsun ki, seni ölene kimi heç vaxt terk etmeyecem. Seni seveceyem ve menim bu günden sonra qadınımsan… – Onun bedenini qucaqladım, nem alnından öperek ıslaq dodaqlarına yaxınlaşdım. Alt dodaqları iki dodağımın arasında sanki buz kimi eriyirdi. İçimde ele bil alov yanırdı. Men çox qızlarla olmuşam amma, bele bir hissi heç vaxt yaşamamışdım. Öpüşe-öpüşe kenardakı yatağa yıxıldıq. Ellerimiz br-birimizin bedeninde gezirdi. Uzun dırnaqları ile bedenimi cırırdı sanki…Amma bunu hiss etmirdim. Çünki ehtiras hezzinin en yüksek qatında idim. Nem ve uzun saçları sinemde gezirdi… İlan qabığını deyişerken nece ağaclara sürtünürdüse, bizde bir-birimize ele sürtünürdük…
Belecene öz meqsedime çatmışdım. Qovuşduqdan sonra, o başını sineme qoyub ağlaya-ağlaya çox xoşbext olduğunu ve heç vaxt ayrılmayacağımızı Allahdan isteyirdi.
Her şeyin üstünden 1 hefte keçdi. Men ona dedim ki, rayona xeste atamın yanına gedirem. O da sebrsizlikle meni gözleyeceyini dedi. Ancaq men heç bir yere getmedim. Nömremi deyişdim. Xoşbextlikden kiraye tutduğum evin de vaxtı bitmişdi. Başqa eve keçerek bütün izimi itirmişdim.
1 ay idi ki, meni axtarırdı, ancaq men başqa sevgililer axtarırdım. Heç gözlemediyim vaxt, o menim qarşıma çıxdı. Üzüme niretle baxırdı. Mene dedi:
- Men sene inanmışdım, Orxan…
- Lamiye, bu inam meselesi deyil, men de alınmırdı. Hisslerim ölürdü.
- Bes meni niye bedbext etdin?
- Heyatını davam ele, inanıram ki, en yaxşı oğlan senin qarşına çıxacaq!
- Eclafsan sen… Heç olmasa…Heç olmasa….Betnimdeki uşağı düşün…. – birinci defe idi ki, bele hadise ile qarşılaşdım…
- Ne ? nece? Men uşaq filan istemirem. Al neqeder isteyirsen pul, uşağı

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>