ağlayırdı. Ağlaya-ağalaya üzünü mene çevirib dedi:
- Orxan? Geldin?
- … – men onu sadece xeyal olduğunu fikirleşdim ve qebire yaxınlaşdım. Gülleri üzerine qoydum .
- Orxan niye danışmırsan?
- Sen nesen? Yalvarıram çıx ağlımdan… Özümü öldürmemi isteyirsen? Men sağaldığımı düşünmüşdüm. Özümü öldürmemi isteyirsense, öldürüm. – Lamiyenin mermerden olan qebir daşını qucaqlayıb, berkden-berkden başımı çırpmağa başladım. Alnımdan qan açılırdı. Lamiye durub mene yaxınlaşdı ve meni qebrden uzaqlaşdırdı. Alnımdakı qanı sildi, çantasından çıxardığı yaylıq ile sildi. O meni bir kafeye apardı. Mene danışacaqları bezi şeyler varmış. Men artıq onun xeyal olduğuna öyreşmişdim. İki kofe sifariş verenden sonra danışmağa başladı:
- Orxan, sen çox eclaf, sen çox pis insansan. Qızların heyatı ile oynamısan. Neçe qızı belece bedbext etmisen. Sen hardan bilirsen ki, diger qızlarda özünü öldürmeyib? Hamile qoymamısan onları? He? Orxan, dersini aldınmı? İnsan öz nefsine sahib çıxmağı bacarmalıdır. Yoxsa bax belece günahlarının ecirini çekersen… Sen indi ele bilirsen ki, seninle danışan bir ruhdur ve ya bir xeyaldır. Belke de yene yuxu da olmağını fikirleşirsen. Ancaq bunların hamısı bir gerçekdir. – o sumkasından defterler çıxararaq, davam etdi- Bax bu Lamiyenin günlüyüdür. Her cümlesinde sen varsan, senin şekillerin var bu günlüyün içinde. O seni o qeder sevirdi ki. Bunu sözle tesvir etmek de kifayet deyil. Ancaq sen bunu başa düşmedin. Diger namusu ile oynadığın qızlar kimi Lamiyeni de bedbext eledin. Xoşbextsenmi?
- Men..
- Dayan sözümü kesme… Sen yaşamırsan, sen bir ölüsen. Diri ölülerdensen! Delixana da qalmağın meni sevindirdi. Çünki meqsedime çatıb seni deli elemeyi bacardım. Amma indi gerçeyi bil! Men Lamiyenin ekiz bacısıyam! Senin Azerbaycana dönmeyini lamiyenin profilinde gördüm, tezde bağladın. Daha sonra çetinde olsa dostlarından birini tapıb qaldığın ünvanı öyrendim. Sen elini-üzünü yuyandan sonra

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>