Bu bir nağıl idi, heqiqet sandım,
İşığa göz yumdum, güneşi dandım.
Sen ağlayıb yandın, men gülüb yandım,
Nece ayrılaqki, çox yandırmasın?
Gözden uzaq oldum, qelb unutmadı,
Gözler yorulmadı, gözler yatmadı. Xeyalları boğdum, onlar batmadı,
Nece ayrılaqki, çox yandırmasın?
Beynim açılandan, çıxılmaz yoldu,
Sen sağda durmusan, sensizlik soldu.
Özüme verdiyim son sual oldu,
Nece ayrılaqki, çox yandırmasın? İyneli sözlerin batdı bağrıma,
Dinmedim, agrılar qatdı ağrıma.
Mentiqin yalanlar satdı doğruma,
Nece ayrılaqki, çox yandırmasın?
Ruhum seninledir dönüb kölgeme,
Suallar qelbimi sıxan men yene. Ne olar, ne olar, bir kelme cavab ver
mene,
Nece ayrılaqki, nece ayrılaqki, çox
yandırmasın?