Her sabah beynimi qaşıyan ümüdlerin barmaqlarından oyandım.
Etrin gelen her dükan, her küçe, dalana boylandım.
Her gece seher seninle barışacağım düşüncesini qucaqladım.
Her yazımla senin yoxluğundan qocaldığımı açıqladım.
Qıdıqladım hissleri.
Her defe qaranlıqda sildikce gözleri...
Sen unutmuşdun meni dünenin yağışı kimi.
Qaralamanda ağarırdım pozan sildikce...
Xatirenin mirası, ecaib naxışı kimi...
Otağımı bezeyir üzüme gülümseyen resmin.
Bu sevgiye hicranı emanet illerin,esrin.
Sen bu şeherin, belke bu ölkenin en gözel qızı ?
Yox !
Belke yox, amma...
En deli, arsızı.
Men bir roman ve sen bu romanın abzası.
Düşüncenle serxoşlaşan gözlerimden soruş meni.
Ellerinle sağollaşan ayaqlardan soruş meni.
Yoxluğunla pıçıldaşan hesretimden soruş meni.
Bağırmaq sensizliyi her sevenin qulağına.
Yas tutmaq ellerin nişan düşmüş barmağına.
Günahkar axtarıb.
Günah gezmek.
Sebebkar axtarıb.
Sebeb gezmek.
Ne günah var, ne günahkar.
Ne sebeb var, ne sebebkar.
Behaneye ovunmaq verdişi.
Boğaza kimi dolmaq ve sıxmaq dişi.
Senli ne varsa cırmaq, yandırmaq, tullamaq.
Duyğuları soyunmaq ve...
Güzgülerde çatlamaq.
Ellerimi ciblerimde basdırmaqdan yorulmuşam.
Belime düşen ağrıları qanad bilib, çırpınmaqdan yorulmuşam.
Yaşda o yaş deyil.
Bu menimle onun şeiri.
Size aid deyil.
Bu gün rengsizem, monoton, mesum.
Söz vermişdim susmağı, susdum.
Yazan men deyilem ki...
Unudum ?
Men sen deyilem ki.....