Biz ki, unutmuşduq ilk mehebbeti,
Ah, bu qefil görüş kaş olmayaydı!
Menim gözlerimde eşqin hesreti,
Senin gözlerinde yaş olmayaydı! Men de bextiyaram, sen de bextiyar,
Bes bu hesret nedir, bu melal nedir?
Saxlama, qoy gedim, gözleyenim var,
Gedimmi? Bir "he" de, o sual nedir? Dayanma qarşımda günahkar kimi,
Men ki, günahını bağışlamışam.
Hele qelbi geniş adamlar kimi
Senin toyunu da alqışlamışam. Bil ki, sevgilimden sene salam var,
İstesen erinle qonaq gel bize.
Menim ciyerparam birce balam var
Açır qapımızı elbeel size. Niye zillemisen gözlerini sen?
Mene evvelki tek baxma amandır!
Men ki, el çekmişem mehebbetimden,
Qelbimi odlara yaxma, amandır! Peşiman olmağın nedir elacı?
Yüz fikir bir borcu ödemez indi.
Men sene qardaşam, sen mene bacı,
İlk eşqe tapmısan bir evez indi. Yanmasın ulduzum tez yanıb sönse,
Vedesiz şadlığı istemerem men.
Özgenin eşqine göz dikmekdense
Hesretin qoynunda can vererem men. Sevin, ezizleyin bir-birinizi,
Ayrılıq dilesem dilim lal olsun.
Qolboyun, mehriban görende sizi
Menim şair könlüm oy xoşhal olsun. Şirin söz eşitsem dodağınızdan,
Bilin ki, sedası üreyimdedir.
Gelse körpe sesi otağınızdan.
Her xeyir-duası üreyimdedir. Pozmaram bir evin birliyini men,
Görsem ev yıxılır gedib quraram.
El elden soyursa, ürek ürekden,
Sizi eşqinize qovuşduraram. Gel ne peşiman ol, ne qelbini sıx,
Çetindir o güne qayıtmaq, çetin.
Evveli sevincdir, sonu ayrılıq, -
Taleyi getirmir ilk mehebbetin. Qoy bu ürek sözüm getmesin heder:
Meni sevirsense, ismetini sev.
Men öz sevgilimi sevdiyim qeder,
Sen de öz erini, qismetini sev. Biz ki, unutmuşduq ilk mehebbeti,
Ah, bu qefil görüş kaş olmayaydı!
Menim gözlerimde eşqin hesreti,
Senin gözlerinde yaş olmayaydı!