Duvağa bürünüb yola düşürsen,
Qonşular teline çiçek bağlayır.
Ay bacım, sen haldan-hala düşürsen,
''Vağzalı'' çalınır, anam aglayır.


O, neler etmedi, toyunda neler,
Bu hesretin yeri ne tez bilindi?
''Vağzalı'' çalınır, son deqiqeler...
Özge bir yuvaya köçürsen indi.

Köçürsen üzüağ, meğrur, heyalı,
Gedirsen könlünü verdiyin yere.
Buydu anamın da fikri-xeyalı,
Bes niye kövrelir o, birden-bire?

Ortada quş kimi süzür gelinler,
Qızlar oğrun-oğrun yar soraqlayır.
Gülür, ferehlenir toya gelenler,
''Vağzalı'' calınır, anam ağlayır.

Xeyir-dua verir kiçik bacılar,
Derinden ah çekir böyük qardaşım.
Atanı dövreye alır qocalar,
Qapıya söykenir bezekli maşın.

Göz yaşı inci tek qonur sinene,
Getmek isteyirsen, o qucaqlayır.
-Ay qızım, xoşbext ol!- Söyleyir sene,
''Vağzalı'' çalınır, anam ağlayır.

Bir evden, bir eve seadet gedir,
Biri yola salir, biri sesleyir.
Bir ana qızını burda lengidir,
Bir ana hesretle gelin gözleyir.

Otaqda boş qalır gümüş carpayın,
Küncde bir kitabı yel varaqlayır.
Naxışlı fincanda soyuyur çayın,
''Vağzalı'' çalınır, anam ağlayır.

Ona teskinlik de gerek deyildir,
O göz yaşlarında sevinc var, bacım.
Seadet hemişe gülmek deyildir,
Ana qız toyunda ağlayır, bacım.

Gedirsen en şirin arzu-kam kimi,
''Vağzalı'' çalınsın, get yavaş-yavaş.
Dünyada her ana öz anam kimi,
Birce toy gününde ağlayaydı kaş!
Taleh Imranli