Ayrılmışıq.
İki gündür seni guya
unuduram...
Sevgimizin açarını var gücümle atıb
suya,
hesretinden öldüyümü duya-
duya...
unuduram...
Unuduram köksüm altda seven ürek
olduğunu.
Unuduram
varlığımın kime ise hele gerek
olduğunu.
Aldadıram öz-özümü "yox, sevmirem" deye-deye.
Başqa dünya axtarıram
inadımın qapısını döye-döye.
Geceleri, sabahları ferq etmirem
-
ağ ya qara...! Ayrılmışıq, amma yene sene
sarı
çırpınıram
boşluqları yara-yara.
Yene tekrar yandırıram
söndürdüyüm telefonu. Ele bil ki, divarlar da haray salır,
-
qaytar, qaytar, deyir, - onu!
Zaman sanki hey geriye çekir
meni,
o günlere can atıram. Neden seni her unutmaq
istedikce,
incikliyi unuduram?!