İstemezdim “sevdan” adlı bu yuxudan
oyanmaq,
Yavaş-yavaş dan sökülür aramızda,
bilesen...
Bu defeki ayrılığa asan oldu dayanmaq,
Tanımadım üreyimi, bu menemmi göresen?! Yalanların inamımda ocaq çatıb
meşhere...
Közlerini yana-yana götürürem elime.
Bir vaxt meni melek kimi qaldırdığın
göylere
Min sualla üz tuturam, neler gelir dilime... Senin üçün kimem, neyem? Xeyalının
qadını?
Üreyinin sahibimi, dostun, yadın....,
sevgilin?
...Özün üçün sen qoyarsan bu hisslerin
adını, Menim üçün, bu - sevgidi, senin adın -
sevgilim!