Gözlemediyim anda ellerimi buraxan,
Arxam olmaq yerine özü büdredib
yıxan,
Köksüne sıxılanda başqasıyçün
darıxan,
Sabahında belkeler, Keçmişinde kölgeler,
Bu gününde yalanlar,
Heyatında hesabsız insan cildli ilanlar...
Daş üreyin yiyesi!
Niye geldin ömrüme?
Bu qılıqla, bu şestle, Bir kimsede olmayan gözellikle,
hevesle,
Şeir dolu nefesle... ... Elvida söyleyirem
Içimde yana-yana!
Eşqimi dana-dana bu oyundan çıxıram!
Sene bir de aldanıb “canım” demeyim
deye
Dişlerimi sıxıram. Çox yazıq, sevmeyecem senden özge
bir kesi!
Cansız telefonumtek... susub qelbimin
sesi. Eger qurtulsan bir gün“şeytanların”
elinden
Yaman darıxacaqsan,
yerimi çekeceksen.
Solub geden dünyana ele derd
ekeceksen. Yığacaqsan xaince unutduğun
nömreni,
İllerin arasından meni sesleyeceksen...
Cavab gözleyeceksen...
Deyeceksen “Bu eşqsiz yaşamağa reng
çatmır!” Amma gecdir, ezizim!
Yalnız eşideceksen:
Bu nömreye zeng çatmır...............
Bu nömreye zeng çatmır...............