Çoxdan idi gözleyirdim bu günü
Men bilirdim bunu – bele olacaq
Bu sahilsiz mehebbetin, sevginin
Bilirdim ki sonu bele olacaq

Men bilirdim qorxuludu böyük eşq
Bunu sene döne döne demişdim
O tersine döne biler tez ya gec,
Döne biler bezen kine demişdim

Çoxdur onun tereddüdü, gümanı,
Qısqanclıqdır beraberi, ekizi...
Bezen olur qara renge boyanır,
Tutulanda qezebinden gün özü...

Men görmüşdüm, men bilirdim, bilirdim,
Bedbext olur insan qelben sevende...
Sen bu acı heqiqete gülürdün,
Menmi düzem, senmi düzsen, de indi...

Göster mene sevib xoşbext olanı,
Sevib bedbext olanlarsa ne qeder...
Çox Mecnunlar oldu eşqin qurbanı
Küle döndü gör ne qeder Leyliler...

Mehebbetin bir sifeti inamdır,
O birisi hesret, ezab, derd, keder...
Bir gün oldu azıb qaldıq dumanda,
Nagah kesdi yolumuzu şübheler...

Olduq dedi-qoduların gülüncü,
Aramızda girdi iblis ayrılıq...
Mehebbetin kin ovxarlı qılıncı,
Bir de gördük öz qınından sıyrılıb...

Bir de gördük uçurumdur ireli,
Ümid, inam gördük bizden el üzüb...
Heç ne görmür mehebbetin gözleri,
Görünende yaman üzü, sert üzü...

Çoxdan idi gözleyirdim bu günü,
Men bilirdim – bunu bele olacaq...
Bu sahilsiz, mehebbetin, sevginin,
Bilirdim ki, sonu bele olacaq...