Sevib, sevilenler çox gözel bilir,
Olmayıb vefası ilk mehebbetin.
İzleyir aşiqi son menziledek
Şirin macerası ilk mehebbetin.

Menim dediklerim şikayet deyil,
Ürekler yandıran hekayet deyil.
Heqiqi aşiqe kifayet deyil.
TÜkenmez cefası ilk mehebbetin.

Sevgisiz gÜl-çiçek bitmez, ey könÜl,
İnsan muradına yetmez, ey könÜl.
Nedendir bilmirem getmez, ey konÜl,
Başımdan sevdası ilk mehebbetin?!

Bu derde neylesin loğmanın eli?
Elime deymemiş cananın eli,
DöydÜ qapımızı hicranın eli,
Budurmu menası ilk mehebbetin?!

Men onu sevmişdim bir ilk baharda.
O meni terk etdi boranda, qarda.
Her yara sağalıb, unudular da,
Sağalmaz yarası ilk mehebbetin!

Deyirsen: "Sevmirem, çekil yolumdan..."
Bes keçen il mene dil niye verdin?!
İlk bahar çağında çıxıb qarşıma,
Qızara-qızara gÜl niye verdin?!

Gel oxu eşqimin can kitabını,
Qırma, Üreyimin qırma, sapını.
Bir zaman ÜzÜme açıb qapını
GÜllÜ bağçanızdan yol niye verdin?

Dindirsem bu yerde indi her kimi,
Deyecek derdimin sensen hakimi.
Eger sevmirdinse, xatire kimi
İpek saçlarından tel niye verdin?