Yaxşı ki, qış vaxtı getdin dünyadan
Qaldı qar altında xatirelerin
Bu heyet-bacada olmusan haçan?!
Hardadır mekanın, teze yurd yerin?!

Ağ süküt içinde sessizdir her yan
Qalıb qar altında bütün ev-eşik.
Sen heç o eyvanda dayanmamısan
O demir körpüden biz keçmemişik

O qaya bize hec qucaq acmayıb
Yoxdur nam-nişanın cığırda-izde
Heç vaxt o dağdağan yarpaq açmayıb,
Sen de olmamısan, o süfremizde

Veles budağında donub ahımız
Damcılar incidir o boz tenekde
O şaxda acmayıb gülsabahımız
Sende olmamısan, o gül-çiçek de

O iş otağıma yeni yolun var?
Dağdağan yandırıb buz çılçırağı
Acılmış varaqdır daş stolum qar
Qanımla yazıram bu ağ varağı.

Yene arxımıza qardı elendi
Canımdan ateşi, odu apardı
Deyesen sen idin arx kölgelendi
Daşda suretini yudu apardı

Seni pozan kimdi, meni yazan kim.
Sen indi ağ donlu soyuq meleksen
Dünyanın en xoşbext adamısan ki,
Menim ölmeyimi görmeyeceksen.