Sen menim yazıma birinci yağış,
Sen menim qışıma sonuncu qardın.
O menim qelbimde ünvan tapmamış,
Perişan bir eşqi hara apardın...

Sen getdin, tebiet bir ses itirdi,
Bir sevgi dastanı qaldı yarımçıq.
Bir ulduz ebedi buluda girdi,
Bir çiçek göyerib soldu yarımçıq.

Sen getdin, son hesret eşqi gözünden
Qelbime axmadı sözle, qılıqla.
Belke oğurlayıb seni özümden
Sene qaytarırdım bu ayrılıqla...

Son defe dinledim ayaq sesini,
Qelbimde bir tufan qopdu derinden...
Sen getdin, ele bil yer küresini
Ayırdın bir anlıq öz mehveriden.

Deydi bir-birine sema, deniz, dağ,
O görüş ne idi, bu ayrılıq ne?
Ne bilim, her halda bir qelbi qırmaq,
Bir tale yıxmaqdan asandır mene.

Bir de ki, denize benzer bu alem,
Heyatım, taleyim onsuz deyildir.
Men yalnız gemiyem, üzmek bilirem,
Hara üzmeyimi - cemiyyet bilir...