Müellif Valeh Duyğun

YAŞAYA BILMEZSEN MENDEN UZAĞDA

Bil,yolumuz ayrılsada sevgilim,
Yaşaya bilmezsen menden uzaqda.
O, günleri yada saldıqca gülüm,
Yaşaya bilmezsen menden uzaqda.

Düşünme üreyin mensiz darıxmaz,
Xatireler seni rahat buraxmaz.
Heç zaman o günler yadından çıxmaz,
Yaşaya bilmezsen menden uzaqda.

Al güneş yoluna işıq salsada,
Her günün qayğısız sevinc olsada.
Adın, bütün dünyada ucalsada,
Yaşaya bilmezsen menden uzaqda.

Bütün ömrüm boyu seveceyem men,
Ele bilme sensiz öleceyem men.
Her gece yuxuna geleceyem men,
Yaşaya bilmezsen menden uzaqda.

Sevirem demekle olmur sevgilim,
Sevgide gerekdi eziyyet, zülm.
Sevdali gencleri gördükce gülüm,
Ya$aya bilmezsen menden uzaqda.

Vagzali sedasi çalinan anda,
Bil, qanin donacaq damarda, canda.
Ruhun menle, cismin ayri insanda,
Yaşaya bilmezsen menden uzaqda.

Sevgi bir romandı yaddaşda olsa,
Heyat çox şirindi, ömürse qısa.
Ezizim, ömrüne bir gün de qalsa,
Yaşaya bilmezsen, menden uzaqda.