Müellif Valeh Duyğun

ÜREK

Bir sevdaya düşdü ürek genc çağında,
Deme düşmüş bu, sevdaya boşa ürek.
Esir oldu nakam eşqin caynağında,
Bu sevdanı vurammadı başa ürek.

Zalım peri eylemedi derde çare,
Seven ürek, oldu eşqden pare-pare.
Sınmış ürek, birde severmi dübare?
Hesretden döndü berkimiş daşa ürek.

Seven vaxtı iki ürek qoşalaşdı,
Bir birine bağlanaraq, bir alışdı.
Efsus, çox tez bir birinden uzaqlaşdı,
Nale çekdi ayrılanda, qoşa ürek.

Gah döyündü, gah da qem qübar eyledi.
Gah ah çekdi, gah da ahuzar eyledi.
Gah öz yerin bir bedende dar eyledi,
Az qaldı ki, hesretden alışa ürek.

Tale yazan bu, qismeti ölçüb, biçib.
Neylemeli, yazan bunu bele seçib.
Onun üçün daha, döyünmekden keçib,
Bacarırsan, bundan bele yaşa ürek.