Bakıya toxundum… esdi üreyim,
Toxunmaz olaydım Bakı deyişib.
Geyinib eynine dekolte geyim,
Burnu kiçilibdir, dodağı şişib…
Burdan milyardlarla qonaq
ötürüb,
Indi öz-özüne qonaq, şeherim.
Röyadan düzelme burun
götürüb,
Aygünden silikon dodaq,
şeherim.
Qalıb bir sümükde, bir de deride
Tarix küçe-küçe, ev-ev sürünür.
Izzetle, Xosenin şekilleri de
Bakıda Bakıdan böyük görünür.
Açıb yarıyacan öz sinesini,
Biabır eleyib meni bu şeher.
Kesib, qayçılayıb gödekçesini
Geyinib eynine mini bu şeher.
Nedir seni bele qefil deyişen,
De, görüb tufanmı qopub
içinde ?
Sen ki, qocaldıqca lap
gözellleşen,
Gözel bir qadınsan şeher
cildinde…
Götür bu desmalı sil o boyanı,
Senden olmayana daha qoyma
qol.
Tulla geyindiyin o dikdabanı,
Bir az balaca ol amma Bakı ol.
Her küçen ,her evin qürbet
kimidir
Hüznün, yalqızlığın paytaxtı
şeher.
Belke de Bakı bir qedim gemidir,
Dayanıb Bakını gözleyir Xezer…
Şirinlik qalmayıb şirinliyinden,
Qadınlar soyunub çıxır şehere.
Mavi ekranların derinliyinden,
Masmavi “kişiler” axır şehere…
Axır mavi-mavi beyaz yalanlar,
Utanır, qızarır beyaz qalanlar,
Qırmızı-qırmızı mavi olanlar,
Günde bir boyanı yaxır şehere…