Zenginin biri ölümden ve kabirdeki yalnızlıktan çok
korkuyormuş. "Öldüğüm geceyi kim kabre girerek
sabaha kadar benimle geçirirse servetimin yarısını
ona bağışlıyorum" diye vasiyet etmiş. Öldüğünde
"Kim birlikte kabre girip sabahlamak ister?" diye
araştırmışlar. Kimse çıkmamış. Nihayet bir hamal, -
Benim sadece bir ipim var, kaybedecekbir şeyim yok.
Sabaha kadar durursam zengin olurum." diye
düşünerek kabul etmiş. Vefat eden zengin ile
birlikte defnetmişler. Sorgu sual melekleri gelmiş.
Bakmışlar kabirde bir ölü, bir canlı var. "Nasıl olsa
bu ölü elimizde... Biz şu canlı olandan başlayalım"
demişler ve hamalı sorgulamaya başlamışlar: -O ip
kimin? Nereden aldın? Niye aldın?Nasıl aldın?
Nerelerde kullandın?"
Sabaha kadar sorgu sual devam etmiş, adamın
hesabı bitmemiş.
Sabah kabirden çıkmış.- Tamam, servetin yarısı
senin, demişler.- Aman, demiş hamal, istemem,
kalsın. Ben, sabaha kadar bir ipin hesabını
veremedim. O kadar servetin hesabını nasıl veririm?
Hayatını ve hayatın içerisinde istifade edilen
lütufların hesabını vermek hafife alıncak şey
değildir.

aYrLiKzOr [OFF] (19.03.2014 / 22:04)
ELLERINE SAGLIG MENALI YAZIDI