İyunun istisine bürünüb
üşüyürem hesretine.


Boyum ayrılıqdan çox kiçikdi…
Ayağımın altına
Ümidlerimi yığıb
pencereden boylanıram getdiyin terefe...

Bir az sene oxşayır darıxmağım,
bir az mene oxşayır nigaranlıgın.

Çoxdandır gözümde bir yuxu yatır
lap çoxdan,
haçan ki ümidlerimi sende unutdum,
haçan ki taleyime toxunmağa basladın,
haçan ki yazılmamış şerlerimde oxunmağa basladın
bax , o vaxtdan…
Ömrümün bütün vaxtlarını xerclemek geldi içimden
son mektubunun eşqine .

Bu gece ölumle qedeh – qedehe
özümsüzlüyüme içdim son kes...

Vereq-vereq danışdığın mektublarda
herfler pıçıldadı sesini qulağıma.
men böyqk herflerle darıxdım bu gece,
sen kiçik heriflerle pıçıldadıqca-
darıxdım…
darıxdım…
Açıq penceremden
otagıma xatireler sepelendi
Üşüdüm…
Üşüdüm…
sensiz darıxmaq, sensiz üşümek, sensiz yaşamaq…
yaşamaqdan ölmek…


Bu günde yalanına sığınmaq istedim,
dayanmaq istedim
men aldanmadim ki,
sadece inanmaq istedim
yaşadıqlarıma…

__________________