Bir zeng ümidiyle yaşayan ürek,
Taleyin bir tükden asılıdır ki.
Yene desti-xettin görünür, felek,
Bextim möhürünle basılıdır ki.
Bir sese möhtacam neçe zamandır,
Sanki yaşadacaq meni hemen ses.
Gel yetiş, hardasan, gülüm, amandır,
Sensiz ömrüm-günüm ebesdir, ebes.
Çox görme bir zengi, danışmasan da,
Zengin dalğasında taparam seni.
Özün bir zeng ile yaşamasan da
Gel yaşat, öz Tanrım yaparam seni.
Elimde tutduğum cansız aparat
Varımı yoxumdan eyleyib yene.
Saralt, gözlerimin kökünü saralt,
Qelbin daşdan imiş...ne deyim sene...