Sene güclüyem deyende
aciz idim men,
çox aciz
Sene yaxınam deyende
sonu gözle görünmeyen-
yollar qeder uzaq idim.

Sene qorxma dediyimde
özüm tir-tir esirdim men.
Sene ümüd bexş edende
bilirsenmi,
elimde bir iti bıçaq
ümüdümü “kesirdim” men.

Sene ağlama deyende
hönkürtüden
içimde tufan var idi
Göz yaşlarını silende
öz gözümde qan var idi.

Sene gözelsen deyende
kor idim men-
gözüm görmürdüki menim
Sene üreyim deyende
qelbim vurmurduki menim.

Sençün dağları “delen” men
özüm çoxdan dağılmışdım
deryaları “ram” ederken
haçandır ki, boğulmuşdum

Her şey adi yalan idi
su kimi temiz bir yalan
Acı heqiqetden şirin,
doğma
ve eziz bir yalan...