Sen bilmezsen,
Soyuq qish gecelerinde
corek evezine nagil yeyib yatmagi.
Yorgan evezine
nimdash shinel geyib yatmagi.
Ellerine hovxurub
bir anliq da olsa istini yubatmagi.
Sen bilmezsen,
sumukleri deri geymish nenelerin istisini,
Ustunde bosh qazan asilmish
ocaqlarin tustusunu.
Iyne yuvasina donmush
yalin ayaqlarin tikanli siziltisini.
Gecenin icinde umid kozeren,
alovu oleziyen ciraqlarin can verdiyini.
Royada yememisen
gununduz qonshu ushaginin elinde yediyini...
Sen bilmezsen,
ehtiyac agrisini,
Yetim, ac agrisini,
sen bilmezsen.
Sen bilmezsen,
kimsesizliyin her dadini.
Kolxoz bagindan
nene qoynunda gelen uzumun ter dadini.
Gucun catan bir varli ushagina
doyulmek feryadini sen bilmezsen.
Sen bilmezsen
qonshu ushagin ciyelekli dodaqlarina benzeyen catlamish dabanin ne oldugunu.
Hec gorubsenmi
umidin yoruldugunu?
Yetimin bazara geden ineyin
boynuna sarildigini?
Vuqarini
baliq agzi kimi acilmish ayaqqabilarin yemeyib,
Oyun bilmeyen toplu
topunu qucaqlayib
-Oyundan cix, demeyib.
Komanda uduzmamish
uduzub cixmamisan.
Meydandaki yerine
kenardan baxmamisan...
Sen bilmezsen,
kasibin sevgi nalesi nedir,
Cekic deyen ellerin
acan lalesi nedir,
Ureyin oz icinde
bogulan sesi nedir,
sen bilmezsen...
Vay ondan ki,
seadet yaxina qoymaya seni.
Ozgesini demirem,
Ozun kimi bir yetim
qiz da duymaya seni.
Seni derde sala,
Gozu boyuk yerlerde ola.
Ozun ata-anadan
Gozuqipiq ureyin
sevgiden yetim qala.
Omur qatari gede,
Elinde qefil olen
Heyat bileti qala...