Nimdaş tesellidir indi ne desen,
Uzaq xatireye çatmayır elin.
Tütüne bükülmüş kağız kimisen
Yanırsan,
tüstün de acıdır senin.
Qayğısız günlerden sene ne qaldı?
Yaxşını yamandan indi ayır sen.
Senin yaşıdların uşaqlı oldu,
Hele de özünü uşaq sayırsan...
Ele bağladın kı könlünü o vaxt,
İndi pas tutubdur,
aça bilmirsen.
Uçulub gözellik dediyin o taxt,
İllerin elinden qaça bilmirsen.
Seni gör bir hara aparır iller,
Geriye qayıtmaq ümidsiz yoldu,
Yaxın sirdaşların uçub getdiler,
Kiçik bacıların refıqen oldu...

Anan baxa bilmir eve-eşiye,
Yığılı qalıbdır cehizin senin.
Ehdine vefalı olmadın, niye?
Barı bir ürekde olaydı yerin.
Daha kesilibdir o vaxtkı zengler,
Bükülü xalçanı güveler yeyir,
Büllur stekanlar,
Büllur qedehler
Kişi dodağına deymek isteyir.
Ne sevgilin yoxdu
gözleye seni,
Ne de mektub yazan,
sen gözleyesen.
Sevdalı günlerin qayıtmır geri,
Sıxıb üreyine ezizleyesen.
Ömrü yele verib
Bu yaşda, sinde
Yalan xeyallara dalmaq çetindir.
Köhnelmiş,
qat kesmiş cehiz içinde
Elleri qoynunda qalmaq çetindir...