Sen getdin... sensizlik menimle qaldı
Üzsüz qonaq kimi getmek bilmedi.
Sen getdin... könlümü qüsse-qem aldı,
Günler aya döndü, ötmek bilmedi...
Sen getdin... deyişdi fesiller bir- bir,
Guya, bu yoxluğa alışdım men de.
Silib xeyalları setirbesetir,
Ayaqda qalmağa çalışdım men de.
Sen getdin... kölgene dönüm, istedim,
Sen keçen yolları keçe bilmeye.
Bitib-tükenmeyen dözüm istedim,
Qemi damla-damla içe bilmeye.
Sen getdin... köksümde bir eşq yarası,
Mene yoldaş oldu ele o günden.
Qarışdı her şeyin rengi, sırası...
Küsdüm seni alan kem taleyimden.
Sen getdin... ölmedim, yaşadım, niye?
Yaşadım lal olan neğmekar kimi...
Eşqini könlümde daşıdım, niye?
- Sanki heyatımda hele var kimi...
Sen getdin... elimden, söyle, ne gelir?
Guya, bu yoxluğa alışdım men de...
Amma ki, her defe qelbim titreyir
Sesine benzeyen ses eşidende...
maralidir yaqmur xanim
Twk.cooox gozeldi
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç