Ifade olunmaz insan tesviri...
Bu ele bir tesvirdir ki, sözü sözle evez etsen de,secsende,düsünsen de..
Yene de narazisan etdiyin bu tesvirden!
Cunki bildiyin sözler catmir senin kömeyine..
Edeceyin,etmek istediyin bir insan tesvirinde..
Düsünceler, sözler axtarir amma...
Amma bu güne qeder bildiyin,dediyin sözler teslim olur..
Ifade etmek istediyin insan tecessümü önünde..
Beli.. Oturursan düsünürsen..
Düsünürsen ki,göresen men niye söz tapmiram,niye secdiyim sözler..
Ifade etmir bu insanin menim ucun olan o, deyerini..
Bu qeder mi kasaddir, menim zehnim, düsüncelerim ve söz qabiliyyetim..
Amma az derine getdikce düsüncelerin,sadece anlayirsan ki..
Anlayirsan ki sen deme düz imis deyilen..
Bezen sözle ifade olunmur icden kecirtdiklerin..
Sigmir bir nece sözlu cümle setire..
Ne de catmir bu ovuc boyda olan kicik cismani bir beyine...
Bu nedir? Sevgidir? Hörmetdir? Yox belke regbet?
Belke de Allahin lutfudur,menevi deyerdir,anlasilmaz mehebbet?!
Düsünürsen,düsüne bilmirsen..
Dinirsen bir anliq,susa bilmirsen..
Beynin icinde itirsen, dumanlidir fikirler..
Ve,bu nedir? qigilcim yaranir gozunde qeflet...
Ve basa dusursen ki bu ne demekmis
Bu ki senin iller boyu o axtardigin
Illerdir durmadan hey yaratdigin
Deyerleri birlesdiren canli meselmis
Sonra mat qalirsan bas verenlere.
Usyan kecir icinden bele hisslere.
Ve o das bildiyin sinende qelbin.
Titrek titrek doyunur,dayanir nebzin!