Bilirsen sevgilim, etirafı çetindi bezen hisslerin. bezen çıxıb getmeyim gelir sensiz hansısa cehenneme. bezen ölümsüz olub seni ölmeyenecen sevmeyim gelir. bezen üşüyürem öz göz yaşlarımın soyuqluğunda. Bezen de eclafın biriyem, meni bağışla. Heç bir ucuz dodağa qarışmadı saniyeler.
Gözümün qefesinden azadlıq ümidleri qura bilmirem, gözlerimi yumdum indi...
gedib içerişehere indi boğazımın tutulana qeder adını çığırmaq istirem. Nefesim kesilene qeder qaçmaq istirem, yerini bilmeden. Sanki her döngede meni gözleyirmişsen kimiş Sanki hele de varmışsan kimi, Ay kimi, Güneş kimi. Darıxmağın qılıncını endirdin cellad kimi boynuma..
Bakıdan bezdim. Denizden bezdim. Sensiz mindiyim avtobuslardan, sensiz etdiyim dualardan, sensizyanan işıqlardan bezdim. Ellerimden bezdim. Şeirlerimden bezdim. Saçlarımdan bezdim. Burdayam bax, burda. Kölgemden de bezmişem, gel apar meni bu delixanadan. Güllemmirem. Eşi, cehenneme gülüşler, heç ağlaya da bilmirem. Deyesen, darıxıram. Senden de, hesretinden dı, adından da bezmişem...