Hardan nece başlayacağımı bilmirem.Çünki her başladığım
yer meni sonda bitirir.Qaçmaq istedim, insanlardan yox,
çünki onlar özleri-özlerdinden qaçırlar.Biraz uzaqlaşmaq,
yorğun hava,meyxoş hissler ve birde tanımadığım bir
yer.Teklikde özümle söhbet etmek isteyirem.Elbetde deli
deyilem,anlayın meni!deli deyilem, sadece yorğunam.
Günahlandırdığım
hissler var, mene mendende yaxın olan.Onlarla
danışmaq isteyirem.Her defe yaxınlarla prablemleri bölüşmek
istediyimde "danış görüm özün necesen?" deyerek gülünc
seslenen sualları meni çox yordu.Anladım ki sonra, tek
qelemle iş düzelmir, çirnelde prablemleri yazdıqca qutarmağa
doğru gedir.Xoşbextlikden ne qeder yazırsamsa yazım, heç
bir vereq etmez. Prablemlerden yazdıqda ise vereqin
yetmediyini anladım.Axır-evvel her şey biteceyini bilib nese
etmek istedim ki, günahlarım azalsın. Prablem aile iş, ev
hamısı bir heyatın içinde yerleşdike, heyat menasız görsenir
hedden artıq. Here bir cür bedbextdir mense iki cür.Cismen
diri ruhen vaxtı çatmış biri..Yaşadıqca görürem ki, sevgi
puzzleın çatışmıyan bir hissesidir.Elde etmek üçün maraqla
çalışarsan, tamamladıqdan sonra sıxlıb yeni bir maraq
axtarırsan.İnsan oğlu bezmekle yetinmeyir...Arxaya
baxmadan qaçaraq uzaqlaşmaq, qorxduğm hisslerin quysuna
yıxılıb düşmek ve qışqıraraq yardım istemek.Necede gülünc
görünür)) Belkede uşaqlıqda aldandığımız cizgi filimler vardı
deye heyat gözel görünürdü? Belke uşaqlıqda gördüyümüz
her üz gözel görünürdü? (Bilmirem)
- 9 Yaşıma qayıtmaq isteyirem her gün.Çünki her sabahlarda
yalnız oyun oynuyacağımı düşünürdüm, böyüdükçe heyatın
menimle oynuyacağını deyil...

*Kardelen* [OFF] (06.03.2015 / 14:38)
Ela..