Ağ tellerin saçlarına yaraşıq
Gözellikdi üzündeki qırışıq
Heyatıma senle yanır her işıq
Sensiz heyat sönür, inan anacan
Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.

Esebleşirdim mene erk edende
Gec olacaq men seni derk edende
Sinifde qoyub meni terk edende
Axardı göz yaşım, dayan, anacan
Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.

Sevindin esgerlik yaşa çatanda
Qayıdıb subaylıq daşın atanda
Uşaqlıqda men geceler yatanda
Lay lay deyirdin mene can anacan
Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.

Qız gelin köçende yaşardı gözün
Hem ağlayıb, hem de gülürdü üzün
Kövreldiyin gizletsen de sen özün
Edirdi gözlerin beyan, anacan
Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.

Dostum da var ki, anasız yaşıyır
Çiyinleri üstde onu daşıyır
Özü her gün öz yarasın qaşıyır
Deyir darıxmışam yaman anacan
Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.

Ana ömrün feda edib övlada
Feqet özü yoxdu daha dünyada
Ne gözlerin açır, ne bir ses-seda
Oğul yene edir güman…anacan…
Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.

“Ana, sensiz sönüb evin çırağı
Bu cezadır yoxsa heyat sınağı?!”
Öpüb soyuq üzü, doğma yanağı
Qızı pıçıldayır “oyan anacan”
Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.

“Ölüm ki var seni menden umubdu
Sensiz damarlarımda qan donubdu
Sanki başımın üstüne qonubdu
Qonub çekilmeyen duman anacan…
“Yanımda ol menim her an anacan
Ayırmasın bizi zaman anacan.