Sözdü, bir de qelemdi Nizaminin silahı,
Sözde, qelemde gördü peyğemberi, Allahı.
Sözle geldi axşamı, sözle açdı sabahı,
Gördü bir tamaşadı, gördü bir heyatdı söz.
Dağa-daşa ün salır, yerle-göyle elleşir,
Gözel söz şah qelemin gücüyle gözelleşir.
Dahilerin gözünde ucalır, heykelleşir,
Bir qatını görürük, gör bir neçe qatdı söz.
Onun gur ocağında kim bişmeye, kim bişe,
Ovsununa, sehrine kim düşmeye, kim düşe.
Mürekkebi deryadır, qelemi saysız meşe,
Evveli yox, sonu yox, sonsuz kainatdı söz.
Artar nuru, işığı, ölezimez, sozalmaz,
Söz qiymetli, söz baha, söz gövherdi,
söz almaz.
Eşqe salar insanı, eşqi heç vaxt azalmaz,
Ebedi bir mekandı, zamandı, saatdı söz.
Zamanların fövqüne ucaldıqca, ucaldı,
O, zamandan güc aldı,
zaman ondan güc aldı.
Cavan qaldı hemişe, ne soldu, ne qocaldı,
Min illerden söz aldı, min illere çatdı söz.