İnsan oğlu, bu dünyanın
en bahalı servetisen,
Göster görüm bu dünyaya
öz elmini, edebini.
Niye geldin bu cahana,
bu heyatdan ne istersen,
Özün de bil, biz de bilek,
aç, xırdı ele metlebini.
Doğulmaqda bir ölüm var,
ölümde bir ölümsüzlük,
Arzun nedir, isteyin ne,
qoy ortaya telebini.
Yel itirer, sel batırar,
dağa yazma, daşa yazma,
Üreye yaz öz adını,
soyadını, leqebini.
Kamil olan naqis olmaz,
naqis olan kamil olmaz,
Esl kişi baha saxlar
öz zövqünü, öz debini.
Sen de bil ki, göy üzünde
Güneş adlı mehebbet var,
O, nur qatar, işıq çiler
tanrıların qezebine.
Yaradanın yaratdığı
niye bele ölmez olur,
Onu elmde axtarma,
eşqde axtar sebebini.
Her dilde bir beyanı var,
şagird bizik, ustad odur,
Dersi alaq Füzuliden,
keçib onun mektebini!