Bir adam anlatıyor ve bir avukat dinliyor:
Karımı 1998'in sonbaharında kaybettim......
Yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser
tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.
Karım , her evlilik yıldönümümüzde ikimizin
fotoğrafını çerçeveler, "Bunlar bizim hayatımızın
gölgeleri" derdi..
Öldüğünde,yedi tane resmimiz vardı.
97'in bir gecesinde onu aldattım.
Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve
sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim.
Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım.
Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece
"Biliyorum" dedi.
İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay
önce,evdeydim.
Fotoğraflarımıza bakıyordum yine...
Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o
gün fark ettim. A.R.K.A.S.I.N. Gerisi için yılları
yetmemişti.
Ama sanırım "Arkasına bak" yazmaya filan
niyetlenmişti.
Hemen çerçevelerin arkasına baktım.Hiçbir şey
yoktu.
Sonra birşey dürttü beni, hepsini teker teker
söktüm.
İnanabiliyormusunuz,herbirinin arkasından bir
mektup çıktı!
Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler
yazmıştı.
1997'dekiresmimizin içinden çıkan zarf ise
simsiyahtı.
Ve içinden şu sözler çıktı:
"14 Mart1997/
Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı
Söylemene gerek yok,biliyorum..." 2002'deyiz.
Onu kaybedeli 4, aldatalı 5 yıl oluyor.
İçim acıyor şimdi.
Çünkü kadınlar biliyor, hissediyor..
Sadece paylaşmak istedim.
Sana boş gözlerle bakıp seni seviyorum diyenin
sevgisinden şüphe et. !
Çünkü;
Aşk sessiz, Sevgi dilsizdir...!!!

Mr_Azik_999 [OFF] (29.03.2015 / 23:31)
tesekkurler..)))